Εκλογές 5ης Ιουλίου 1970
Οι εκλογές της 5ης Ιουλίου 1970 για ανάδειξη των μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων διεξήχθησαν με το πλειοψηφικό σύστημα.Τα τελικά συγκεντρωτικά αποτελέσματα και η κατανομή των εδρών παρατίθενται βάσει στοιχείων της Κεντρικής Υπηρεσίας Εκλογών.
Οι τριάντα πέντε έδρες της ελληνικής κοινότητας στη Βουλή κατανέμονταν ως ακολούθως:
|
Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας |
12 |
|
Εκλογική Περιφέρεια Λεμεσού |
7 |
|
Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου |
7 |
|
Εκλογική Περιφέρεια Πάφου |
4 |
|
Εκλογική Περιφέρεια Λάρνακας |
3 |
|
Εκλογική Περιφέρεια Κερύνειας |
2 |
Στις εκλογές κατήλθαν πέντε συνδυασμοί κομμάτων και δεκαοκτώ ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Ο συνδυασμός Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά κατήλθε με εννιά υποψηφίους σε όλες τις περιφέρειες, το Δ.Ε.Κ.1 με δεκαεννιά, η Ε.Δ.Ε.Κ.2 με είκοσι, το Ενιαίον3 με τριάντα τέσσερις και η Προοδευτική Παράταξις4 με τριάντα πέντε.
Οι τριάντα πέντε έδρες κατανεμήθηκαν ως ακολούθως: Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά εννέα έδρες, Ε.Δ.Ε.Κ. δύο έδρες, Ενιαίον δεκαπέντε έδρες, Προοδευτική Παράταξις επτά έδρες, ανεξάρτητοι δύο έδρες.
ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
|
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι |
263 857 |
|
|
Ψήφισαν |
200 141 |
75,80% |
|
Αποχή |
63 716 |
24,20% |
|
Άκυρα ψηφοδέλτια |
4 404 |
2,20% |
|
Έγκυρα ψηφοδέλτια |
195 737 |
97,80% |
|
Αριθμός υποψηφίων |
135 |
|
|
Έλαβαν |
|
|
|
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά |
|
|
|
Κομματικές ψήφοι |
68 229 |
34,10% |
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά |
79 666 |
39,80% |
|
Ενιαίον |
|
|
|
Κομματικές ψήφοι |
39 159 |
|
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Ενιαίου |
51 082 |
25,50% |
|
Προοδευτική Παράταξις |
|
|
|
Κομματικές ψήφοι |
23 300 |
|
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Προοδευτικής Παρατάξεως |
35 783 |
17,90% |
|
Ε.Δ.Ε.Κ. |
|
|
|
Κομματικές ψήφοι |
12 996 |
|
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Ε.Δ.Ε.Κ. |
26 908 |
13,40% |
|
Δ.Ε.Κ. |
|
|
|
Κομματικές ψήφοι |
13 309 |
|
|
Μέσος όρος ψήφων υποψηφίων Δ.Ε.Κ. |
19 655 |
9,80% |
|
Ανεξάρτητοι υποψήφιοι: |
|
|
|
Γιαμάκης Ιωσήφ |
9 290 |
|
|
Πίτσιλλος Μόδεστος |
1 372 |
|
|
Ρωσσίδης Γιάννης |
2 197 |
|
|
Σέππος Λοΐζος |
1 449 |
|
|
Παρασκευά Θεοφάνης |
1 429 |
|
|
Ροδοσθένους Λεύκιος |
2 852 |
|
|
Σιμιλλίδης Συμεών |
2 149 |
|
|
Τζαπούρας Χρίστος |
679 |
|
|
Κουλουμπρίδης Γεώργιος |
1 050 |
|
|
Δρουσιώτης Γιαννάκης |
2 698 |
|
|
Λιασίδης Ερατοσθένης |
2 354 |
|
|
Νικολαΐδης Ηρόδοτος |
4 012 |
|
|
Παναγιώτου Ιάκωβος |
435 |
|
|
Μαραθεύτης Κωνσταντίνος |
534 |
|
|
Σκούρος Αρίσταρχος |
185 |
|
|
Γεωργιάδης Ανδρέας |
348 |
|
|
Παρασκευαΐδης Φειδίας |
2 930 |
|
|
Σχίζας Σίμος |
79 |
|
Βουλευτές της ελληνικής κοινότητας κατά κόμμα και εκλογική περιφέρεια
Λευκωσία
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ντίνος Κωνσταντίνου
Γεώργιος Σαββίδης
Ε.Δ.Ε.Κ.
Βάσος Λυσσαρίδης
Ενιαίον
Γλαύκος Κληρίδης (Πρόεδρος Βουλής)7
Τάσσος Ν. Παπαδόπουλος 7, 8
Μιχαλάκης Σαββίδης
Νίκος Κόσιης9
Ξάνθος Κληρίδης
Λέανδρος Β. Ζαχαριάδης
Παναγιώτης Δημητρίου
Γεώργιος Π. Ζαμπάς
Ανδρέας Κ. Χατζηιωάννου
Αμμόχωστος
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Χαμπής Μιχαηλίδης
Ανδρέας Ν. Φάντης
Προοδευτική Παράταξις
Κώστας Χατζηκακού
Νίκος Σαμψών
Ηρακλής Χατζηηρακλέους
Κώστας Π. Χριστοδουλίδης
Ανδρέας Α. Τουμαζής
Λεμεσός
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Εζεκίας Παπαϊωάννου
Γιάγκος Ποταμίτης
Ενιαίον
Αιμίλιος Μιχαηλίδης
Αιμίλιος Φράγκος
Ξενής Ξενόπουλος
Ανδρέας Νεοκλέους
Γεώργιος Μαλιώτης
Πάφος
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Νίκος Δ. Μαυρονικόλας
Ενιαίον
Αντωνάκης Ι. Σωτηριάδης
Προοδευτική Παράταξις
Κυριάκος Παπαδημητρίου
Ανεξάρτητος
Ηρόδοτος Νικολαΐδης
Λάρνακα
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Ανδρέας Ζιαρτίδης
Ε.Δ.Ε.Κ.
Χριστόφορος Χριστοφίδης
Προοδευτική Παράταξις
Σταύρος Ποσκώτης
Κερύνεια
Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά
Χρίστος Κουρτελλάρης
Ανεξάρτητος
Φειδίας Παρασκευαΐδης
Βουλευτές της τουρκικής κοινότητας κατά κόμμα και εκλογική περιφέρεια 5
Αντιπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων
Μαρωνιτών
Ιωάννης Μαυρίδης
Αρμενίων
Αντρανίκ Αστζιάν
Λατίνων
Άντονυ Πιετρώνη
1 Δημοκρατικόν Εθνικόν Κόμμα (Δ.Ε.Κ.)
Κόμμα που ιδρύθηκε το Μάιο του 1968, με αρχηγό τον Τάκη Ευδόκα, ανθυποψήφιο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις προεδρικές εκλογές του 1968. Στις εκλογές του Ιουλίου 1970 δεν εξέλεξε βουλευτές. Στις εκλογές του 1976 κατήλθε σε κοινό συνδυασμό με το ΔΗ.ΣΥ.
2 Ενιαία Δημοκρατική Ένωσις Κέντρου (Ε.Δ.Ε.Κ.)
Κόμμα που ιδρύθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1969 με αρχηγό το Βάσο Λυσσαρίδη. Μετέπειτα, με απόφαση του 2ου συνεδρίου του κόμματος το 1975, μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ (Σ.Κ. ΕΔΕΚ).
3 Ενιαίον
Κόμμα που προήλθε από δυνάμεις του Πατριωτικού Μετώπου. Η ίδρυσή του εξαγγέλθηκε από το Γλαύκο Κληρίδη, τότε Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, στις 5 Φεβρουαρίου 1969.
4 Προοδευτική Παράταξις
Κόμμα που ιδρύθηκε στις αρχές του 1969, με αρχηγό τον Οδυσσέα Ιωαννίδη, από δυνάμεις του Πατριωτικού Μετώπου. Στην Προοδευτική Παράταξη προσχώρησε, πριν από τις εκλογές, το Προοδευτικό Κόμμα, που ιδρύθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1969, με αρχηγό το Νίκο Σαμψών.
5 Δε διεξήχθησαν εκλογές για πλήρωση των δεκαπέντε εδρών της τουρκικής κοινότητας, οι οποίες παρέμειναν κενές.
6 Οι θρησκευτικές ομάδες των Αρμενίων, των Λατίνων και των Μαρωνιτών εκπροσωπούνταν με εκλεγμένους αντιπροσώπους τους στην Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση μέχρι τη μεταβίβαση των νομοθετικών αρμοδιοτήτων της στη Βουλή το Μάρτιο του 1965. Από το 1965 μέχρι το 1970 οι τρεις αντιπρόσωποι εκπροσωπούσαν την ομάδα τους στη Βουλή με ετήσια παράταση της θητείας τους. Το 1970 η Βουλή ψήφισε τον περί Θρησκευτικών Ομάδων (Εκπροσώπησις) Νόμο, σύμφωνα με τον οποίο κάθε θρησκευτική ομάδα εκπροσωπείται στη Βουλή με έναν αντιπρόσωπο, που εκλέγεται από τους εκλογείς της οικείας ομάδας, σύμφωνα με τις διατάξεις του εκλογικού νόμου.
Έκτοτε, οι τρεις αντιπρόσωποι των θρησκευτικών ομάδων εκλέγονται, όπως και τα μέλη της Βουλής, κάθε πενταετία, μετέχουν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας, παρευρίσκονται στις συνεδριάσεις της ολομέλειας του σώματος και εκφράζουν τις απόψεις τους σε θέματα που αφορούν την ομάδα τους, χωρίς όμως δικαίωμα ψήφου. Απολαύουν επίσης των ίδιων δικαιωμάτων (ανεύθυνο, ασυλία, ατέλεια, αποζημίωση) με τα υπόλοιπα μέλη της Βουλής.
Από το 1991 οι εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων των τριών θρησκευτικών ομάδων διεξάγονται ταυτόχρονα και παράλληλα με τις εκλογές για την ανάδειξη των πενήντα έξι Ελληνοκύπριων βουλευτών.
7 Τον Ιούλιο του 1974, αμέσως μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ο Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε, δυνάμει του συντάγματος (άρθρο 36.2), Προεδρεύων της Δημοκρατίας μέχρι την επιστροφή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κύπρο στις 7 Δεκεμβρίου 1974. Παράλληλα, στη Βουλή των Αντιπροσώπων καθήκοντα Προέδρου ασκούσε ο Προεδρεύων του σώματος Τάσσος Παπαδόπουλος.
Τον Ιούλιο του 1976 ο Γλαύκος Κληρίδης παραιτήθηκε από το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής ύστερα από διαφωνία βουλευτών αναφορικά με το χειρισμό των διαπραγματεύσεων του Ε΄ Γύρου της Βιέννης για το Κυπριακό εκ μέρους του ως εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Πρόεδρος του σώματος για το υπόλοιπο της βουλευτικής περιόδου ανακηρύχθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, κατόπιν ομόφωνης απόφασης του σώματος, αλλά στην εν λόγω συνεδρίαση δε συμμετείχαν οι βουλευτές του Δημοκρατικού Συναγερμού. Συγκεκριμένα, ο Τάσσος Παπαδόπουλος διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής κατά την περίοδο από 22 Ιουλίου μέχρι 20 Σεπτεμβρίου 1976.
8 Στις 23 Ιουλίου 1970, η Βουλή εξέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, για να εκτελεί χρέη Προεδρεύοντος σε περίπτωση προσωρινής απουσίας ή κωλύματος του Προέδρου της Βουλής. Η σχετική απόφαση της Βουλής ελήφθη με τη θετική ψήφο των παρόντων βουλευτών, εξαιρουμένων των βουλευτών της Ε.Δ.Ε.Κ. που εξέφρασαν τη διαφωνία τους για την εν λόγω ρύθμιση και δήλωσαν αποχή.
9 Ο βουλευτής Νίκος Κόσιης υπουργοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1974 επί προσωρινής διακυβέρνησης Κληρίδη. Η θέση του παρέμεινε κενή.