Με απέραντο σεβασμό και αισθήματα τιμής και ευγνωμοσύνης προσήλθαμε σήμερα εδώ στην Κοινότητα Φικάρδου, ευλαβικοί προσκυνητές της θυσίας των αγωνιστών της δημοκρατίας αδελφών Χαράλαμπου και Αναστάση Χριστοφή, για να τελέσουμε εθνοπρεπώς και σεμνοπρεπώς τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου τους που ανήγειρε κατά κύριο λόγο η οικογένεια τους. 

 

Συγχαρητήρια αξίζουν και στον καλλιτέχνη Κώστα Άστρα, ο οποίος φιλοτέχνησε το έργο.

 

Γόνοι δημοκρατικής οικογένειας, οι Χαράλαμπος και Αναστάσης Χριστοφή, 24 και 12 ετών αντίστοιχα το 1974, με γονείς τον Χριστοφή και την Ελένη και άλλα έξη αδέλφια, εργάζονταν και οι δύο στη Λευκωσία.  Με το άκουσμα της είδησης του προδοτικού πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου, τα δυο αδέλφια επιστρέφουν στο χωριό τους.  Ο Χαράλαμπος προχώρησε στη Λαζανιά όπου ήταν αρραβωνιασμένος. Το απόγευμα της ίδια μέρας η φρουρά του προεδρικού φυγάδευσε τον Πρόεδρο Μακάριο μέσω Κλήρου προς την Ιερά Μονή Κύκκου.  Δύο αστυνομικοί, μέλη της φρουράς του, οι Χριστάκης Κόμπος και Γεώργιος Βρούντος, είχαν αποκοπεί στην Κλήρου και ζήτησαν μεταφορικό μέσο για να μεταβούν στη Λεμεσό. Διανυκτέρευσαν στο Φικάρδου και ειδοποιήθηκαν τα δύο αδέλφια, γνωστά για το ήθος και την παλληκαριά τους, για να μεταφέρουν τους αστυνομικούς με το αυτοκίνητο του Αναστάση στη Λεμεσό, ακολουθώντας τη διαδρομή Φικάρδου, Γούρρι, Φαρμακά, Οδού, Παρεκκλησιά.

 

Αναλαμβάνουν την επικίνδυνη αποστολή με τόλμη και ηρωισμό. Κατευθύνονται με προορισμό τη Λεμεσό.  Στην Παρεκκλησιά, το αυτοκίνητο τους ανακόπτεται από μπλόκο των πραξικοπηματιών οι οποίοι και τους απήγαγαν. Οι τέσσερις μεταφέρονται μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα σε ένα σκουπιδότοπο του Αγίου Τύχωνα. Εκεί δολοφονούνται άνανδρα σε μια κτηνώδη επίδειξη φασιστικής συμπεριφοράς τα αδέλφια Χαράλαμπος και Αναστάσης Χριστοφή, ο Χριστάκης Κόμπος και ο Παντελής Χαραλάμπους.  Οι απαίσιοι δολοφόνοι θάβουν τα θύματα τους επί τόπου.  Το κάνουν τόσο πρόχειρα που τα χέρια τους προεξέχουν από το χώμα μαρτυρώντας το στυγερό τους έγκλημα.

 

Ο τάφος θα εντοπιστεί τον Αύγουστο, ύστερα από αγωνιώδεις προσπάθειες των δικών τους.  Ο αδελφός του Γιαννάκης μαζί με το θείο του Κύπρο Χριστοφόρου και τον κουμπάρο του Κύπρο Αλεξανδράκη είχαν το θλιβερό προνόμιο να τους εντοπίσουν.  Κηδεύονται στο Κοιμητήριο Αγίου Νικολάου όπου αναπαύονται μέχρι σήμερα.

 

Αυτή ήταν η συμπεριφορά και η διαγωγή των άθλιων προδοτών εθνοσωτήρων-ολετήρων της Κύπρου.  Με αυτό τον τρόπο οι φρικτοί υπάνθρωποι της εθνοκαπηλίας ήθελαν να προωθήσουν το δήθεν εθνικό τους έργο, που οδήγησε στην υποδούλωση της μισής Κύπρου από τον τούρκο κατακτητή.

 

Η θυσία των δύο παλληκαριών του Φικάρδου αποτελεί φωτεινό παράδειγμα ηρωισμού και αφοσίωσης στην ιδέα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.  Δίκαια  συνέβαλαν για την ανέγερση του μνημείου αυτού, για να εκπέμπει το μεγαλείο της θυσίας τους και να αποτελεί αιώνιο ύμνο για την  υπεράσπιση της δημοκρατίας.

 

Σήμερα, 40 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα του 1974 και την ηρωική θυσία των αδελφών Χαράλαμπου και Αναστάση Χριστοφή, του Χριστάκη Κόμπου και του Παντελή Χαραλάμπους, οι συνέπειες της εθνικής συμφοράς εξακολουθούν να υπάρχουν και ο τουρκικός επεκτατισμός απειλεί με αφανισμό τη φυσική και εθνική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.

 

Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974, η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη, αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου, ο σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.

 

Οι κατά καιρούς διάφορες προτάσεις και προσεγγίσεις των Τούρκων στο Κυπριακό πρόβλημα προνοούν την αναγνώριση δύο κρατικών οντοτήτων με μια μορφή ισότιμης συγκυριαρχίας σε ολόκληρη την επικράτεια, πράγμα που ανοίγει το δρόμο για μελλοντική ολοκλήρωση της κατοχής. Αυτά επανέλαβαν Ερτογάν και Νταβούτογλου κατά τη διάρκεια των πρόσφατων παράνομων επισκέψεων τους στην κατεχόμενη Κύπρο.  Η δε ευρισκόμενη σε εξέλιξη επιδρομική συμπεριφορά της Τουρκίας στην ΑΟΖ  της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί μια κολοσσιαία πρόκληση θρασύτητας, αρπακτικότητας και ανομίας.  Αποτελεί καθήκον της ευρωπαϊκής και της διεθνούς κοινότητας να αντιδράσουν για υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας και της παραβίασης ρητών κανόνων του διεθνούς δικαίου.

 

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η ανάγκη πρόταξης της δικής μας αποφασιστικής αντίστασης αποτελεί υπέρτατο πατριωτικό καθήκον. Και δεν είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε προσφερόμενες υπαλλακτικές πορείες η ανάγκη αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού.  Είναι ιστορική εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη.  Είναι θέμα επιβίωσης του λαού και της πατρίδας μας απέναντι σε ένα αδίστακτο κατακτητή που απειλεί το εθνικό μας μέλλον.  Εθνική λαϊκή ενότητα και αναδιαμόρφωση της στρατηγικής στη συνολική διαχείριση του Κυπριακού είναι επιτακτική αναγκαιότητα, που συνδέεται άμεσα με τη φυσική και εθνική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.

 

Σαράντα χρόνια μετά την τραγωδία, με νωπές τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα, οφείλουμε να παραμείνουμε σταθεροί στην υπεράσπιση των βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού. Αξιοποιώντας τα νέα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένα στην περιοχή μας και την ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, με ανάπτυξη πρωτοβουλιών και κινήσεων από τη δική μας πλευρά, με πλήρη και συνεχή συντονισμό με την Ελλάδα και με σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας, μπορούμε να προσβλέπουμε βασικά στη λύτρωση από τα δεινά που επισώρευσε η προδοσία και το έγκλημα του 1974.

 

Η λύση δεν μπορεί να είναι αντιευρωπαϊκή.  Η λύση πρέπει να είναι ευρωπαϊκή.  Να σέβεται και να είναι εναρμονισμένη με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.  Δεν μπορεί η Κύπρος, μέλος ισότιμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να καταστεί μέσα από τη λύση ευρωπαϊκή χώρα δεύτερης κατηγορίας. Δεν μπορεί να θεωρείται δήθεν μαξιμαλισμός η επιδίωξη λύσης που θα έχει τα χαρακτηριστικά και τις διασφαλίσεις που υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

 

Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη σταθερότητα και την ειρήνη.

Ήρωες-μάρτυρες της αντίστασης, Χαράλαμπε και Αναστάση Χριστοφή, τιμούμε και υποκλινόμαστε στη θυσία σας.  Διαβεβαιώνουμε από το μνημείο σας εδώ στο Φικάρδου πως ασταμάτητος θα είναι ο αγώνας μας για δικαίωση της θυσίας σας.  Για την χωρίς όρους ελευθερία.

 

Τιμώμενοι μάρτυρες της αντίστασης, με εσάς τους σεμνούς μας ήρωες καθοδηγητές να μας δίνετε το σινιάλο, οφείλουμε να μπούμε μπροστά σε τροχιά ανάτασης, αντίστασης, δημιουργίας, ελπίδας και ελευθερίας.  Γιατί έτσι κι αλλιώς η προσφορά και η θυσία, όπως εσείς διδάξατε, πρέπει να κατατίθενται άσχετα ακόμα και από την αναγνώριση τους.  

 

Κι όπως λέει και ο μεγάλος ποιητής του Ελληνισμού Γιώργος Σεφέρης: 

Ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων το μυαλό μας.

Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

Είναι γιατί τα ακούς γλυκότερα, και η φρίκη 

Δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

Γιατί είναι αμίλητη και προχωράει

Στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο

Μνησιπήμων πόνος.

Να μιλήσω για ήρωες, να μιλήσω για ήρωες: Ο Μιχάλης

Που έφυγε με ανοικτές πληγές απ’ το Νοσοκομείο

Ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύκτα εκείνη

Που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία

Ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας. «Στα σκοτεινά πηγαίνουμε

Στα σκοτεινά προχωρούμε»

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

 

Τιμή και δόξα στους ήρωες της αντίστασης και της δημοκρατίας Χαράλαμπου και  Αναστάση Χριστοφή.